Słuchajcie uważnie, moi mili!
Ploteczki, ploteczki! Dzieje się dużo, poważnie i zupełnie lekko. Są bale, balony, plugawienie, latające talerze, głosy w butelce i miłość. Ah, lato miłości, jak to mówią. Nawet panie kapitan coś o tym wiedzą. Ale przy miłości, zawsze dla równowagi nie może zabraknąć też krwi i łez.
Tego Wam brakowało? Zapraszamy do czytania!
Menaos
„Znajomość ciepła jak pierwsze promienie słońca i trwalsza z każdą spędzoną wspólnie chwilą. Po odzyskaniu skradzionej księgi, Sanaya i Dérigéntirh spędzają ostatnie chwile z uroczym Crevim, po czym odprowadzają go do sierocińca. Potem czas kupić dobre wino i w spokoju uczcić dzisiejsze małe zwycięstwo. Nic jednak nie może tak po prostu dać chwili wytchnienia. W akademiku alchemiczki powracających wita straż miejska z nakazem przeszukania pokoju Sanayi, która została niejako oskarżona o przeprowadzanie nielegalnych eksperymentów i stwarzanie zagrożenia budowlanego. Absurdalne sytuacja wydaje się poważna, ale okazuje się, że porucznik straży jest przyjaciółką smoka o ciekawej historii i nie zamierza wypełniać rozkazu przełożonego. Kiedy tylko wszystko się uspokaja, wino naprawdę się przydaje – by nalać go do chemicznych zlewek i ukoić nerwy, co przydaje się szczególnie smokowi, dla którego przyszedł czas zwierzeń. Odkrywa przed alchemiczką swoją przeszłość, a przy tym sam dowiaduje się co nieco o jej relacjach z rodziną. Jeszcze dzień wspólnych rozmów, a dwójka nie będzie w stanie sobie wyobrazić, że jeszcze nie tak dawno w ogóle się nie znali… Jak wiele będzie w stanie zaakceptować Sanaya na temat swojego nowego przyjaciela?”
~H&K&S
Jadeitowe Wybrzeże
„Inspiracji do wierszy z pewności nie brakuje. A co to będą za wiersze! Pełne przygód, o których marzy pewnie niejeden szczur lądowy. Poeta wśród piratów w końcu ma szansę naprawdę poczuć się jak jeden z nich. Uczestniczy w ataku na statek handlowy, gdzie brawurowo chowa się w beczce, następnie odnaleziony przez samego Jespina. Ten zaś po szaleńczej rzezi odnajduje na statku tajemniczą mapę. W międzyczasie, po świętowaniu wygranej Lasota zdąży „prawie zabić” talerzem jedyną kobietę na pokładzie, lecz teraz wspólnie z kapitanem próbuje rozwikłać zagadkę znaleziska. Co oznaczają tajemnicze słowa, pojawiające się na materiale pod wpływem działania ciepła? Czy jest to mapa prowadząca do któregoś z legendarnych skarbów?”
~H&K&S
„Wiem co robię! Ale czy aby na pewno? Kapitan Nigorie razem ze swoimi pasażerami i nowymi załogantami wypłynęła na Ocean! Jej znajomość z nowym medykiem Kvaserem przybrała jednak z miejsca niefortunny obrót, gdy Ijumara w chwili słabości przyznała się do swojego zamiłowania do romansów przygodowych, co chwilę później uznała za powód do wstydu. Nic więc dziwnego, że go unikała! Gdyby jednak się opanowała i wyjaśniła sobie sytuację z Kvaserem, może nie doszłoby do tego, że to od Kelsiera kapłan dowiedział się o trzymanej w tajemnicy wyprawie po skarb. Jak to się mówi, sprawa się rypła i teraz nie trzy, a cztery osoby są wtajemniczone w chytry plan wyprawy po skarb! A nie, nie cztery – pięć! Wybacz, Thor!”
~Sanaya
„Ijumara– piękna i zdolna kapitan statku, która ma przeprowadzić swoją jednostkę przez niebezpieczne wody do tajemniczej wyspy, niezaznaczonej na żadnej mapie, poza jedną. Callisto – rudowłosa półelfka, która oprócz bycia okazjonalną złodziejką i najemnikiem, w małym paluszku ma poruszanie się po dzikich terenach, które natura objęła we władanie i poprowadzi grupę do zaginionego skarbu. Kelsier – waleczny skrytobójca, który nie zna lęku i do tej pory nie poznał groźniejszego od siebie przeciwnika ma za zadanie czuwać nad bezpieczeństwem swych towarzyszy. Kvaser – uzdolniony medyk (a.k.a. kapłan w klapkach), który będzie dbał o to, by żadne obrażenia nie okazały się śmiertelne, a grupa wróciła cała i zdrowa. Thor – przerośnięty i nadzwyczaj inteligentny wilkor, zawsze w gotowości do rozszarpania kogoś na strzępy i pożywienia się jego wnętrznościami i/lub bycia czochranym po wielkim łbie i chwalonym za swą nadwilczość (niepotrzebne skreślić). Drużyna do zadań specjalnych jest oficjalnie w komplecie!”
~Callisto
Turmalia
„Niewielki, ale nad wyraz pojemny (to chyba jakaś magia) antykwariat w niewielkiej kamienicy wciśniętej pomiędzy szereg innych jej podobnych, zyskał nagle niespodziewanego gościa. O tak wczesnej porze Lilly Andersen poznaje właśnie dziewczynę, która najwyraźniej pojawiła się zupełnie znikąd, a na dodatek w samym środku śnieżnej zaspy! Zmarznięta i oszołomiona może jednak liczyć na troskliwą opiekę. Początki bywają trudne, a losy Kerhje i Mimosy dopiero zaczynają się splatać, ale bez wątpienia będzie to bajeczna przygoda… ”
~Callisto
Chcecie więcej? Nie ma sprawy!
„Godzina wczesna, na śniegu pierwsze kroki stawia pracownik banku Ace Northug, cichy fascynat ołowianych koników. Spod czapy wyłania się kobieta. I gawron. Trzeba jej pomóc, nie zastanawiać się, nie oceniać – po prostu pomóc.
Załamana, bez wiary we własne możliwości Kerhje znów w tajemniczy sposób materializuje się na ulicy Turmalii i leży tam tak długo, póki nie dostrzeże ją dobra dusza.
W ten sposób trafia pod skrzydła błogosławionej – właścicielki antykwariatu Lilly Andersen, nazywanej Mimosą, która nieco zmieszana i zaniepokojona godzi się zaopiekować niewidomą dziewczyną. Spokój jej azylu zostaje zakłócony. Z całej sytuacji zadowolony wydaje się być tylko Nesbo, który zawsze wszędzie znajdzie plusy… albo herbatniki do schrupania. A to oznacza, że może być tylko dobrze… Prawda?”
~H&K&S
Las Driad
„Jaki jest przepis na dorosłość? Bierzemy dobrze zbudowanego młodzieńca o ciut za długich kończynach i niezgrabnych dłoniach, kompresujemy go w ciało kota, dodajemy trochę fioletowej, pozaziemskiej magii i puf! Z krzaków wyskakuje nagusieńki, całkowicie odmieniony Petro o odpowiednim wzroście, uśmiechu i muskulaturze! Oj, tego czaru na pewno nie będzie chciał zdejmować! Noa płonie z zadrości i przyzywa swoje dwa demoniczne koty, Louin współczuje chłopcu który za szybko dorósł. Co na tę przemianę powie Yva, która nigdy jeszcze nie widziała przyjaciela w stanie nagości i dorosłości?”
~H&K&S
Szepczący Las
„Deidre i Anette wyruszyły skoro świt i dotarły do ukrytej pośrodku lasów wioski Cad’hein, by uniknąć pogoni. Urokliwe miejsce jest ostoją dla naturian-odmieńców i tych, którzy w jakiś sposób zostali okaleczeni. Mieszkańcy, choć początkowo nieufni, zareagowali pozytywnie na pojawienie się intrygującej królikołaczki. Podczas rozmowy driada poznała również najnowszy nabytek wioski – niemego chłopca ochrzczonego przez tubylców Ciszek. Jego reakcja na widok głosu zaklętego w butelce, który dziewczyna znalazła w lesie, była bardzo intrygująca. Czy malec ma coś wspólnego z zagubionym głosem? A jeśli tak, to czy towarzyszki będą w stanie zwrócić mu go bez większych kłopotów?”
~H&K&S
Valladon
„Prawa natury ubiegły się o swoje miejsce. Magiczne monstrum zostało pokonane, a Matka objawiła się trojgu swych wyznawców, by podziękować i nagrodzić dwójkę z nich – Hashirę i Kerhje – niezwykłą więzią, a Sevironowi przypomnieć o odwadze bycia sobą i miłości bogini. Lecz gdy wizja rozmyła się, nie było już czasu na słowa pożegnania. Zagubiona Kerhje obudziła się setki kilometrów od Valladonu, a krwawi kapłani musieli ruszyć na kolejną misję.”
~H&K&S
Góry Druidów
„Plan nie miał słabych punktów. Zimny niczym ostrze kosy Śmierci umysł Astarte przewidział każdą możliwość… oprócz pojawienia się gigantycznego smoka, który pożarł jej środek transportu, przepłoszył niedoszłego narzeczonego i postanowił uraczyć ją stylową ozdobą na szyję. Choć Ognaruks sprawia wrażenie twardego w obyciu, to jednak pokusa nie uciekła, gdy dał jej na to możliwość. Czy powodem są niezwykłe prezenty, jakie jej wręczył, wspólne małe „plugawienie”, czy też może rzeź urządzona na troskliwych driadach? Bo chyba nie zależy jej tylko na skarbach w pradawnych kurhanach i nie widzi w biednym smoku jedynie narzędzia bądź co gorsza – zabawki, prawda?”
~Dérigéntirh
Pustynia Nanher
„Po ocaleniu miasta i rozstaniu z Pustelniczką, Hashira prowadzona przez kolejne zadanie dla Zakonu, trafia razem z Sevironem na skraj Pustyni Nanher. Ich celem jest tym razem odnalezienie należącego do Szalonego Skryby zwoju, który rzekomo podyktowała mu sama Krwawa Matka. Urzekająca atmosfera egzotycznego przybytku (i odrobina wyśmienitego alkoholu) porywa jednak dziewczynę, która prosi towarzysza do tańca. W końcu nawet Kapłani mogą się oderwać od pracy w tak pięknym miejscu jak to!”
~H&K&S
Opuszczone Królestwo
„Każdy książę, jakby nie był miły i wyrozumiały, wkurzy się dość konkretnie kiedy coś zagrozi jego ukoch… Ekhem, przyjaciółce znaczy się! Nawet jeśli zagrożenie wcale nie będzie zaplanowane. Lucien ma więc teraz okazję pobyć chwilę arystokratycznym arogantem, wyżywając się w myślach na Linmanie, który naprawdę chciał dobrze! W międzyczasie, przestraszona Rakel zostanie przez chwilę sama z błogosławionym, który jak zwykle będzie próbował pomóc. Czy naprawdę jest on tak słaby w pomaganiu? Nie powinien spartaczyć… Chyba. Cóż, miejmy nadzieję, że dziewczyna to przeżyje…”
~H&K&S
Szczyty Fellarionu
„Po konfrontacji z Ognaruksem, Bjornolf skrył się w jaskini, by lizać rany i przeczekać burzę. Wraz z piorunem do środka wpadła Avellana – piękna, skołowana i zmoknięta niczym kura. Ciepłe ognisko, poczucie bezpieczeństwa i względnie spokojne towarzystwo szybko ukołysało jednak wilkołaka do snu. Z leczniczej ciemności bez marzeń wyrwało go bicie bębna. Zahipnotyzowany, razem ze Spalle i nową towarzyszką ruszył przez las, by po kilku chwilach stać się ofiarą upiornego, tanecznego kołowrotu, którego nieszczęśni uczestnicy kończyli pochłonięci przez zamknięte w górującym nad polaną totemie bóstwo. Nie mogąc przeciwstawić się magii, nord dołączył do pląsów, rozpaczliwie usiłując znaleźć z nich jakieś wyjście. Z pomocą przyszła Avellana, niszcząc bęben. To jednak nie koniec kłopotów, bo krwiożercze kapłanki są zdecydowane posprzątać pozostawiony po sobie bałagan. Z deszczu pod rynnę, nie ma co!”
~H&K&S
Rododendronia
„Spotkali się w karczmie, lecz już bez małego towarzysza. Dyskutowali przy dobrym trunku, chowając przed zimnem i mrokiem na zewnątrz. Ostatecznie umówili się na kolejne spotkanie, lecz mistrz Mezzrat nigdy się na nim nie pojawił. Gdzie tym razem zaniosą go jego ostre niczym igły ambicje?”
~H&K&S
Równina Maurat
„Napadli go na szlaku. Nie przeżył nikt z jego służby, choć ostrza, czy grotu strzały uniknął jego malutki towarzysz. Jakie to szczęście, gdyż jest jedynym pewnym elementem w rzeczywistości, w której Alexander znalazł się po trzech dniach śpiączki. Obudził się zaś w miękkim łożu z aksamitną pościelą, bez śladu ran, nie pamiętając co dokładnie się wydarzyło. Dopiero gospodarz posiadłości, w której się znalazł informuje go o ratunku z jego własnych rąk. Przedstawia się zaś mianem hrabiego. Hrabiego Williama Muraya, lecz co to właściwie znaczy? Kim jest naprawdę tajemniczy wybawiciel chowający się w cieniu?”
~H&K&S
Inne ptaszki i nietoperze obserwują i zadają inne pytania…
„Gdzieś na wschód od Elisii banda zbirów napadła Alexandra de’la Rubichada i jego świtę! Żywot hrabiego pewnie dokonałby się w tym miejscu, gdyby nie interwencja wampirzego arystokraty Williama. Wybawca zabrał nieprzytomnego Alexandra i jego słodkiego fenka Flavo do swojej posiadłości, by tam nemorianin mógł dojść do siebie. Teraz właśnie nadszedł moment, gdy demon odzyskał siły na tyle, by się przebudzić i móc zamienić kilka słów z gospodarzem i swoim wybawicielem w jednej osobie. Jak się teraz rozwinie ich znajomość?”
~Sanaya
Efne
„W sali rozległa się piękna, melancholijna pieśń Nevaeh, wszyscy zostali oczarowani, a Rianell, którego zazwyczaj nic nie rusza, zaczął się zastanawiać czy personalny akcent w jej słowach to naprawdę wyznanie, czy tylko przypadek. Nie było mu dane jednak myśleć nad tym długo, gdyż zanim się obejrzał, trzymał już bardkę za rękę podczas tańca w akompaniamencie skocznej skrzypcowej melodii granej przez Aureolę. Taaaak… Między tą dwójką zdecydowanie iskrzy. Jednak nie wszystko może pójść zgodnie z planem. Czy Rianell będzie na tyle silny, żeby stawić czoła temu, czego Nevaeh się obawia?”
~H&K&S
PTASZKI ĆWIERKAJĄ TEŻ, ŻE:
„Na dworze państwa Mandeville bal jakich mało! Lecz żaden to bal na tysiąc par, a prosta kolacja przy muzyce… Lecz tylko powierzchownie. Bo w sercach bohaterów aż wrze! Nevaeh w swojej pięknej pieśni najpierw złożyła hołd siostrze, by na koniec poczynić nieśmiałe wyznanie pochmurnemu zarządcy, z którym polubiła się bardziej, niż którekolwiek z nich byłoby skłonne się przyznać. Czy Rianell zrozumiał jej przekaz? A czy ona zrozumiała co on chciał jej powiedzieć podarowanym o północy bukietem kwiatów „od tajemniczego wielbiciela”? No i nie można zapomnieć o panience Aureoli, która spraszając swoich znajomych na improwizowany pokaz tańca pokazała wszystkim, że nie jest tylko posłuszną córeczką i ma swoje zdanie, a na dodatek sprawiła, że Rianell i Nevaeh ze sobą zatańczyli i to z dobrym skutkiem, choć ostatnio gdy bardka pozwoliła sobie na tego typu przyjemność karczma stanęła w ogniu! Tym razem jednak jedyny ogień to ten w sercach dwojga mieszkańców dworu, który płonie coraz wyraźniej…”
~Sanaya
Teravis
,,I oto nadchodzi! Zmuszony do współpracy z Lordem Protektorem Crewil postanawia wdrożyć w życie ucieczkowy plan awaryjny – zwiać balonem z własnego domu, opuścić miasto i wieść życie jako brodaty otylec gdzieś na drugim końcu kontynentu. Dla przyzwoitości zabiera ze sobą najniezbędniejsze rzeczy oraz pomocnice: Melikę, Iru, konia i… chwila, co!? Co koń robi w balo… a nieważne. Wszystko jest prawie gotowe, pytania będziemy zadawać później. Tylko dlaczego pan Feline dobija się do drzwi i błaga, żeby go wpuścić? Chyba nie zależy mu na darmowym locie w towarzystwie młodego geniusza? Jak zawsze pytania mnożą się jak szalone, choć mieliśmy je sobie odpuścić. Teraz pozostaje tylko czekać na odpowiedzi!”
~Kana
Dzisiaj to wszystko! Mamy nadzieję, że zaspokoiliśmy Waszą ciekawość. Jeśli nie – więcej za dwa tygodnie! 😉
Hashira, Kerhje i Satharin